SATAN UTANSIN

 Kendi öz yurdumda ben miyim garip?
Beni bir köşeye atan utansın
Eğilmiyor diye,kurdu hor görüp,
İti el üstünde tutan utansın!..

Oğlumuz sokağa itiliyorken,
Ve kanına zehir katılıyorken
Yolda kızlarımız satılıyorken
Yatağında rahat yatan utansın!..

Ne canım mühimdi,ne de rahatım
Ne kanım kıymetli,ne de hayatım
Ne bedelim vardı,ne de fiyatım
Beni üç kuruşa satan utansın!..

Ben asiydim,ıslah edemezlerdi
Kurtların üstüne gidemezlerdi
Böyle koyun gibi güdemezlerdi
Beni bu sürüye katan utansın!..

Namusumuza el uzatan varsa,
Böyle durur muyduk,dünyalar dursa
Şu bayrak yerlerde çiğneniyorsa
Ayağa kalkmayan vatan utansın

“Bu devri yıkmayan vatan utansın!..”

 

YA İSTİKLAL, YA ÖLÜM
Ey milletim,ey o şehirler,köyler!
Bir Yemen türküsü,artık ne söyler?
Onurumuz kaç kez çiğnendi beğler?
Kapımıza dayanıyorsa zulüm,
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Üçbin yıldır böyle mazlûm olmadık
Harp kaybettik,esir düştük,yılmadık
Biz,tarihte böyle sefil ölmedik
Neden sessiz,neden boş sağım-solum?
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Gök mü çöktü,dinim,törem bozuldu
Yer mi bastı,bebeklerim ezildi?
Hangi destan savaşmadan yazıldı?
Rahat değil,doğru olmalı yolum
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Bomba altında bir türbe..unutma!
Onbir asker,onbir torba..unutma!
Mazlum sensin,ve bir zorba..unutma!
Ben bu muydum,böyle mi olsun hâlim?
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!

Şu toprağa küfrederek basan var
Hain desen,işbirlikçi desen,var
Köpek gibi,bir kemikle susan var
Susacaksa,kökten kopsun şu dilim
Başka yol yok,YA İSTİKLÂL,YA ÖLÜM!!!

 

TÜKENİŞ

Ben sevmeyi seninle bildim
Bir gözlerini gördüm, simsiyah,
Bir de incecik ellerini
Sisli sabahlara yürüdüm
Bu bir kumardı
Bu bir tükeniş
-Yalan söylemiyorum-
Savurdum gençliğimi
Görmüyor musun?

Ben sevmeyi seninle bildim
Narin bir gül gibi büyüttüm seni
Ve azaldım anlamsız saatlerde
Bilmiyorsun ki;
Ne zaman ellerimi çeksem senden,
Şiirler doluyor avuçlarıma, susuyorum
Düşlerin ötesinde bir kapı açıyorum sana
Girmiyor musun?

Ben sevmeyi seninle bildim
Sensizliği sevmediğim kadar,
Seni sevdim…
Ve sen şimdi
Bir demet ışık gibi
Sebepsiz düşüyorsun ufuklarımdan
Damla damla çoğalıyor karanlık

***
Seni anlıyorum artık
Ve güllerimi uzatıyorum sana
Kırmıyor musun

 

AYNA VE OZAN

-Toprağa gül düşüyor, hazanda parça parça
Eksilen bir şeyler var , düzende parça parça
Yitik bir zaman üzre çevrildi bak dizginler,
Yalnız hatıran kaldı, Ozan’da parça parça

-Ölümü unut Ozan. Çek dizginleri, kanasın
parmakların.Çünkü ölüm kıyısında fazla dolaştırmaz
insanı. Ya fırlatıp atar hayatın ortasına, yada kollarına alır,
lanet ederek. Kansız ölme Ozan. Kan içinde yaşa.
Çek dizginleri, kanasın parmakların.

-Ki, Ozan’ın gülleri kırıldı birer birer
Ve yaylar üzerine gerildi birer birer
Artık türküsü sustu, perdeler kan içinde
Sazının yedi teli kırıldı birer birer

-Yalnızlığı unut Ozan. Çünkü bir başka ölümdür
yalnızlık. Her saniye tükeniştir. Şiirlerin karışır.
Sen bile bilmezsin ne yazdığını. Çelişkilerinle yücelmesen
de olur. Bir tek doğrunla küçük kal. Hayatın eteğinden tut.
Yalnızlığı unut Ozan. Çünkü bir başka ölümdür yalnızlık…

-Ozan türkülerini dağladı usul usul
Dizginleri eline bağladı usul usul
Ölüme giden yola sırtını döndü ama
“Ben hep kaybettim” dedi, ağladı usul usul…

 

30 ŞUBAT

30 şubat’ta mı geleceksin, başım gözüm üstüne, peki gel
Menekşeler yetiştireceğim senin için, bekleyeceğim
Saçlarım taralı, gömleklerim ütülü
Sobaya bir odun daha atacağım, peki gel
Eski fotoğraflara bakarız belki, eski şarkılar dinleriz
“Ah ne çok sevmiştik birbirimizi”
30 şubatta mı geleceksin, peki, gel…

 

Hani mevsim kışsa, yıldız bulmam zor olacak
Bulutlar geçecek gözlerimden, ihtimal…
Kızıl-kıyamet olsa da her tarafım, üzülme,
Ben kara gözlü bir çocuğum, kendime masallar anlatacağım..
Bir masala tutununca ellerim kanasa da,
Uyuyunca geçecek, biliyorum,
Kendimi dizinde uyutacağım…
Biliyor musun, sen olmayınca ben bir tuhaf oluyorum
30 şubatta mı geleceksin, peki…gel…

 

Sen kapıdan dönmeyesin diye, evden çıkmam, merak etme
Kar olur, kış olur, üşürsün, neme lazım
Bir çay koyarım sobaya, radyoda incesaz…
Terliklerini çıkartırım dolaptan, odamız hüzzam, odamız hicaz..
Henüz almadığım bir mektup gibi bekleyeceğim seni
Aslında o kadar da kötü değilim, kafana takma sen beni,
Bir rüya gibi değil mi, gözlerimi açacağım, bitecek
Seni rüyaların en sonuna saklayacağım..
Neyse…uzun etmeyim
Gelmeyeceğim diyeceğinden korkmuştum asıl
30 şubatta mı geleceksin..peki..gel

 

OLMADI
Söz verdim kendime, unutmak için
Bambaşka bir hayat kurdum olmadı
O sessiz vedanın, o garip göçün
Sebebini hayra yordum, olmadı

Dedim olsun, bu da dünya halları
Tanrı, ayrılıkla sınar kulları
Ellerinle diktiğin o gülleri
Kendi ellerimle kırdım, olmadı

Niye ömrüm geri dönmez eskiye?
Niye bu delilik, bu boşluk niye?
Meydan uslandırır yiğidi diye
Beladan belaya girdim, olmadı

Akşam onbirde yatmayı denedim
Sazımı kırıp atmayı denedim
Köprüde balık tutmayı denedim
Başıma ne işler sardım, olmadı

Sanki ensemde bir zehirli bıçak
Bir maziden böyle kaçılır ancak
Ne varsa hediyen, tesbih, oyuncak
Çöpe attım, yaktım, kırdım, olmadı

Ayşe’deki resmine hiç bakmadım
O kokulu mumlardan da yakmadım
Gözlerini düşlerime sokmadım
Herşeyinden uzak durdum, olmadı

Bir boşlukta günümü gün eyledim
Seni bir maziye sürgün eyledim
Üç sene kendime yalan söyledim
İşi gamsızlığa vurdum, olmadı

Gördüm, insan ölür, susuz, ekmeksiz
Ama gördüm, insan yaşar, yüreksiz
Dedim, herşey yalan, herşey gereksiz
Namluya bir kurşun sürdüm, olmadı…

BOZKURT TÖRESİ
Bir kurt görün bu gece, rüyanız parçalansın
Bir kutsal ışık görün, riyanız parçalansın
Bir Bozkurt pençesiyle mayanız parçalansın
Beni görün bu gece, bir kurt görün, bir beni
Bize artık susmak yok bir kurt vurun bir beni

Elin ekmeği ile yaşayan kurt kahrolsun
Boynunda tasma izi taşıyan kurt kahrolsun
Kar yağmış dağlarına, üşüyen kurt kahrolsun
Kahrolsun kurt postunu giyen yalancı kuzu
Dağıtanlar kahrolsun kurt sesli ordumuzu

Ne düşlerimiz vardı, bir karayel savurdu
Deli taylarımızı hain oklar devirdi
Yoksa hata yaptıkta Tanrı mı yüz çevirdi?
Ey kurt soylu milletim, ey Tanrı’nın kırbacı!
Bu düzene kanmayın, andolsun ki yalancı

Kaç kere kuşatıldım, dara düştü umudum
Bayrak gibi devrildi, yere düştü umudum
Tanrı’ya dua ettim, kurtlar gibi uludum
Dedim, bu hüsran artık sonuncu olsun, en son
Dayanacak sabrım yok, yüreğim Ergenekon

Hani, Çinli katuna kanan kağan vardı ya?
Hani, şehzadeleri bir bir boğan vardı ya?
Ve tek kalıp sütünü kurttan sağan vardı ya?
Bu destanda ben kimim, siz kimsiniz a beyler?
O susuş neler saklar, bu feryat neler söyler?

Bir gün yerin üstüne gece örtüldüğünde
Binlerce tutsak Bozkurt ipten kurtulduğunda
Mahşeri çığlıklarla gökler yırtıldığında
Bu bizim dönüşümüz, destanımız olacak
Doğmamış çocuklara şerefimiz kalacak

Ey, öz çocukların boynunu sıkan düzen!
Hak kırbacıyla halkın canını yakan düzen
Devşirme dervişlere tekke bırakan düzen
Her hesabın bir tersi, her zulmün süresi var
Bir tilki hükmü varsa, birde kurt töresi var
BİR BOZKURT TÖRESİ VAR!!!

ADAM DEĞİLİM
Git, ardından çınar gibi
Durmazsam adam değilim
Ben bu düşü, kanar gibi
Görmezsem adam değilim

Elin nerde, elim nerde
Biri korda, biri karda
Ellerimi duvarlarda
Kırmazsam adam değilim

Her isyana duam gibi
Her günaha dâvam gibi
Cehenneme yuvam gibi
Girmezsem adam değilim

Biter anlı-şanlı düzen
Nerde o imanlı düzen
Kendime bir kanlı düzen
Kurmazsam adam değilim

Bir yürek ki, şimdi bile
Cehennemi gelmez dile
Bu yarayı ateş ile
Sarmazsam adam değilim

Git hadi, yakıp yıkarak
Git, belânı burda bırak
Ben bu hesabı susarak
Sormazsam adam değilim
Bir söz verdin, şimdi cayma
Şu garip öyküme kıyma
Canımı hedefe koyma
Vurmazsam adam değilim

BEN GÖÇÜYORUM DİLARA

Bu deniz deli,bu sandal kırık
Ve ellerim kan-ter içinde artık
Bütün ışıklara sırtımı döndüm,
Bütün ışıklardan kaçtım
Ben bir garip adamım Dilara,
Kör-kütük karanlıklara aşık…
Beni,üç odalı bir mahzene koymuşlar,
Kapılar kapatıyorum,kapılar açıyorum
Aşka susadığımda-bir ömür boyu-
Tenhalarda yıllanmış kanımı içiyorum
Bunu,ben seçiyorum!
Kimse bilmiyor Dilara,
Kapılar kilitli,
Ben göçüyorum,
Ben göçüyorum…
Ben,bu şehre bulutlarla girdim
Geceydi,siyahtı,kanım yağmıyordu,böyle değildi
İşte,beni terkettiler,atımı ürküttüler
Gümüş tepsilerde şiirler getirdiler
Cebim yoktu Dilara,param yoktu
Beni bitirdiler,
Beni bitirdiler…
Gelecek,biliyorum
At değil,bulut değil,kuş değil,
Biliyorum,beyaz değil
Bir şey gelecek
Bir şey gelecek,ben gideceğim
Kimse ağlamayacak Dilara,
Hiçkimse gülmeyecek
Bir boşluk,varlıksız,varlıksız ve kıyassız.
Ben,bütün şairlere dokundum,geçtim
Bütün şairlere,prenslere,bütün kurbağalara
Bütün kahramanları ben öldürdüm Dilara,
Ben öldürdüm sandılar.
Ben gideceğim,şairler doğacak,
Değnekler kırılacak
Bir şiirin en kanatlı yerinde,
Bir şey gelecek
Ya da bir şey gelmeyecek,
Ben gideceğim…
Say ki,bir uzun yol treni olsun zaman
Rastgele inilmiş bir bozkır istasyonu..
Bir yanlış adres olsun,bir yanlış adres,ömrüm
Öyle yalnız,yabancı ve gölgesiz.
Trenler geçer ya,geçmez değil,
Bağrımdan geçer trenler,
Biletim geçmez…
Beni,baştan aldattılar Dilara,
Beni unuttular,
Beni unuttular…

Etiketler: ALİ KINIK 30 ŞUBAT ŞARKI SÖZÜ, ALİ KINIK ADAM DEĞİLİM ŞARKI SÖZÜ, ALİ KINIK AYNA VE OZAN ŞARKI SÖZÜ, ALİ KINIK BOZKURT TÖRESİ ŞARKI SÖZÜ, ALİ KINIK OLMADI ŞARKI SÖZÜ, ALİ KINIK ŞARKI SÖZLERİ, Ali KINIK SATAN UTANSIN ŞARKI SÖZÜ, Ali Kınık Şiirleri, ALİ KINIK YA İSTİKLAL YA ÖLÜM ŞARKI SÖZÜ, BEN GÖÇÜYORUM DİLARA ALİ KINIK SÖZLERİ